Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν κοινά συμφέροντα. Βλέπουν το έδαφος να φεύγει κάτω απ' τα πόδια τους και επιχειρούν να ανακόψουν την πτώση τους.Και τα δυο κόμματα είναι υπεύθυνα για την κρίση που ζούμε. Όχι μόνο για όσα διέπραξαν ως κόμματα εξουσίας επί τόσα χρόνια, αλλά και για όσα απεργάζονται ως συγκυβερνώντα κόμματα αυτή την περίοδο. Εμφανίζουν την παράδοξη εικόνα να διεκδικούν το καθένα για τον εαυτό του την αυτοδυναμία, παρ' ότι ήδη συγκυβερνούν και είναι έτοιμα να συνεχίσουν, αφού μάλιστα έχουν από κοινού δεσμευτεί στο ίδιο κυβερνητικό πρόγραμμα που προσδιορίζεται από τη δανειακή σύμβαση και τα Μνημόνια.
Ανασύρουν τη θεωρία της "σταθερής δύναμης", παρ' ότι η εξουσία τους έχει αποδειχθεί ότι παράγει τη μεγαλύτερη αστάθεια - οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Τι λογής "σταθερότητα" όμως επιδιώκουν Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, όταν η πολιτική των Μνημονίων, που από κοινού και με φανατισμό υποστηρίζουν, προκαλεί κοινωνική οργή και πολιτική ρευστότητα; Πόσο πειστική είναι η μετεκλογική επαγγελία της "πολιτικής σταθερότητας", όταν θα ενισχυθούν οι αντικοινωνικές πολιτικές;
Μέσα σ' αυτό το τοπίο η επίθεση κατά της Αριστεράς εξυπηρετεί τη στρατηγική επιδίωξη να περιχαρακωθεί η εξουσία των κομμάτων, που τον τελευταίο καιρό ολοένα και συχνότερα προσδιορίζονται ως "αστικά κόμματα". Το μένος κατά της Αριστεράς, και ειδικότερα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγείται επειδή αντιλαμβάνονται ότι απειλείται η εξουσία τους. Η αντιαριστερή στάση τους συνιστά επίσης διαπιστευτήρια προς τη Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τον Γιούνκερ. Αδιαμφισβήτητη υπακοή στις εντολές της ευρωπαϊκής "Ιεράς Συμμαχίας". Το περίεργο είναι ότι σ' αυτή τη συμμαχία της Ευρωδεξιάς υπακούει και το ΠΑΣΟΚ, σε απόκλιση προς όσα αρχίζουν να συλλαβίζουν π.χ. οι Γάλλοι Σοσιαλιστές.
Η επίθεση της Αριστεράς συνοδεύεται από εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα (ιδιαιτέρως του κ. Σαμαρά, ο οποίος ανακαλύπτει και πάλι τον ορίτζιναλ εαυτό του), που υποστηρίζουν την, με το ζόρι, "σωτηρία" της χώρας, σύμφωνα με όσα επίμονα και με προφανή πολιτική ιδιοτέλεια προπαγανδίζουν οι μεγάλοι δράστες της κρίσης.
Ας προσέξουν, όμως, γιατί μπορεί να ξεφύγει η δόση της επιθετικότητάς τους και να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές στη δημοκρατία και την κοινωνία. Να ρίξουν τον σπόρο πολιτικού διχασμού, παρ' ότι ρητορεύουν περί "εθνικής ενότητας". Δείχνει να πιστεύουν ότι υπέρτατος νόμος είναι η σωτηρία της εξουσίας τους. Κι αυτό είναι φυσικό να απαντηθεί από τον λαό με δημοκρατικό και αποφασιστικό τρόπο. Με την ισχυροποίηση του αντίπαλου δέους, της Αριστεράς, που μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία.
Πηγή: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=675431
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου